Heft 
(1957) 3
Seite
88
Einzelbild herunterladen

ERNST STADTKUS, REHFELD

*tt (SefäUtefeit

In Dörp Kötzlin von öllersher de Dörpstrot bäten dreckig wär.

Wull n denn de Lüt ut Borenthin mol ielig röwer no Breddin, denn ging's, wär vor den Dreck en bang, ganz gern en Stück dem Bohndamm lang.

Upt Bohnstreck gohn, wär streng verbodn. Man durfte keinem dato rodn.

De Landschandarm paßt bannig up, doch merktens meist de hete Supp.

Wennt Schandarm luhrt, had kenen Zweck, denn löpens dörch den Strotendreck.

Oll Engel de war Bohnvorsteher.

De Bohnmeister seggt: Hörn se mol her!

Un dons mi den Gefallen, Mann wer de Bohn längs geiht, den zeigens an.

De Lümmels soll de Deiwel holn, de müdden all mol Strof betohln.

Oll Engel, hätt sick öwerlegt un mökt sich glieks sin Pion torecht.

Als nu en kümmt, röpt heHol an!

Un kumm doch mol bät näher ran.

Du kannst mi mol'n Gefallen dohn un kannst bi Möller Preuß rangohn.

De Jung denkt,Nu kann'k daet woll dohn? un frögt:Wat krieg als Botenlohn?

Oll Engel kümmt nu näher rann, kickt sich den Bengel fründlich an un seggt:Mien Jung, di mütk doch kenn Kannst mi nich mol dien Nomen nenn?

Daet kann ick, seggt de Jung geschwin,

weil ick doch Adolf Lamprecht bin.

So Lamprecht het's du, grinst Oll Engel. Die schiet ick an, imfamter Bengel,

Un segg dien Vadder man Bescheid is rein bloß ut Gefälligkeit!

88