Heft 
(1957) 3
Seite
94
Einzelbild herunterladen

WILLI WESTERMANN, CUMLOSEN

wmo

*

Sage der Prignitzschen Elbniederung

Dat is nu schon lang her, dat mütt de Bottej^iex. Ick will dat mol kott vertelln. In een engn Winkel in Lenzen steiht glieksen hinner de Dör, de bömelst Luk ha se upmoakt, Mudder Burmeesters ant Botterfatt. De Katt leeg ünner int Backlock von dän Schwiebogn un schnurrt vor sick henn. Boam ann Böen hüngn de Schinken un de Wöst in Rook. De Sünn schien so heet, un dät wär noch so bannig battig. De Aust war verbie, de Hein­otters kom schon tohop, un de Spreen treckn oams schon in grotn Hopn noat Elw in dänn Wienbusch. Mudder Burmeestersch löp de Schweet ümmer an dänn Liew lingerlang. Änner Wärer salld woll uk gäm, denn dät Rieten mök är hüt wärrer so malot. Un erst de Botter, de will un will nich wärn. Se schleit int Fatt bloß ümmer Schum un keen Botter. Se ha

Öw

Zeichnung: Peter Wenger

t

94