Xo&böjtn

HERMANN GRAEBKE

-r

Dat Middagbrod stünn up den Disch;

De Bur, sien Fru un lütt Johann,

De setten sich, to eten, ran.

Een schön Gericht! — erst Supp, denn Fisch. Treckt Mudder an sich ran,

Un jeden füllt sien Dehl se up.

Dat Eten güng nu an.

„Ton Dummer ok!“ seggt lütt Johann,

„De Klütersupp smeckt schön!“

Mit ens kümmt een Rotböster an.

De wull doch mol nohsehn,

Ob nich een’n goden Happen För em wär to ersnappen.

He flüggt erst up den Disch un von de Kant Springt he ganz driest dünn up den Schöttelrand. Da hüppt he hen, da hüppt he her,

Un kickt sich an dat Klütermeer.

Doch seeg he recht bald in,

För em wär da niks drin.

He dreiht mit ens sich patzig üm,

Kickt mit den Schwanz noh d’ Schottel rin,